Ahilik, üyelerini belirli ahlaki ve mesleki ilkeler etrafında birleştirmiştir. Bu ilkeler, Ahilerin hem kendi aralarındaki ilişkilerini hem de toplumla olan etkileşimlerini düzenlemiştir:

• Doğruluk ve Dürüstlük (Sıdk): Ahiler, sözlerinde ve işlerinde dürüst olmayı, yalandan ve hileden kaçınmayı temel prensip edinmişlerdir.
• Güvenilirlik (Emanet): Ahiler, her türlü emanete sahip çıkmayı, verilen sözü tutmayı ve ticari ilişkilerde güvenilir olmayı önemsemişlerdir.
• Çalışkanlık ve Üretkenlik (Amel-i Salih): Ahiler, tembellikten kaçınarak sürekli çalışmayı, kaliteli ve faydalı ürünler üretmeyi teşvik etmişlerdir. Helal kazanç, Ahiliğin vazgeçilmez bir ilkesiydi.
• Yardımlaşma ve Dayanışma (İane): Ahiler, kendi aralarında ve toplum içinde yardımlaşmayı, ihtiyaç sahiplerine destek olmayı ve zor zamanlarda birbirlerine omuz vermeyi esas almışlardır.
• Misafirperverlik (İkram): Ahi zaviyeleri, yolculara ve ihtiyaç sahiplerine ücretsiz konaklama ve yemek imkanı sunarak misafirperverliğin önemli bir örneğini sergilemişlerdir.
• Cömertlik ve Fedakarlık (İsar): Ahiler, kazançlarından ihtiyaç sahiplerine ayırmayı, başkalarının menfaatini kendi menfaatlerinin önünde tutmayı erdem kabul etmişlerdir.
• Hoşgörü ve Saygı (Müsamaha): Ahiler, farklı inanç ve görüşlere sahip insanlara karşı hoşgörülü ve saygılı olmayı prensip edinmişlerdir.
• Adalet ve Hakkaniyet (Adl): Ahiler, her türlü ilişkilerinde adil olmayı, başkalarının haklarına saygı göstermeyi ve haksızlığa karşı durmayı görev bilmişlerdir.
• Nefsi Terbiye ve Ahlaki Olgunluk (Tezkiye): Ahiler, sürekli olarak kendilerini geliştirmeyi, kötü alışkanlıklardan arınmayı ve ahlaki olgunluğa erişmeyi hedeflemişlerdir.